ацячы́, ацяку́, ацячэ́ш, ацячэ́; ацячо́м, ацечаце́, ацяку́ць; ацёк, ацякла́, -ло́; ацячы́; зак.

1. Апухнуць ад лішку вадкасці ў тканках.

Ацяклі ногі.

2. Азызнуць ад тлушчу.

Твар яго ацёк.

|| незак. ацяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацячы́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ацячэ́ ацяку́ць
Прошлы час
м. ацё́к ацяклі́
ж. ацякла́
н. ацякло́
Дзеепрыслоўе
прош. час ацё́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацячы́ сов.

1. (опухнуть) оте́чь;

но́гі ацяклі́ — но́ги отекли́;

2. (стать одутловатым) оплы́ть;

твар ацёк — лицо́ оплы́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацячы́, ацяку, ацячэш, ацячэ; ацячом, ацечаце, ацякуць; пр. ацёк, ацякла, ацякло; зак.

1. Апухнуць ад лішку вадкасці ў тканках. // Анямець ад парушэння кровазвароту (пра часткі цела); зацячы. Ад доўгага сядзення ацяклі, замлелі ногі. Гамолка.

2. Сцячы з чаго‑н. мокрага (пра вадкасць). Мокрая адзежа ацякла і правяла. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацячы́

1. (апухнуць) (án)schwéllen* vi (s);

2. (анямець) gefühllos wérden; éinschlafen* vi (s);

3. (сцячы) ábfließen* vi (s), ábtropfen vi (s) (кроплямі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оте́чь сов. ацячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ацячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацякаць — ацячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паапуха́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Апухнуць, ацячы — пра ўсіх, многіх ці пра ўсё, многае.

Ногі паапухалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́хнуць, -ну, -неш, -не; распу́х. -хла; -ні; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы.

Нага распухла.

2. перан. Павялічыцца ў памерах (разм.).

Папка распухла ад папер.

|| незак. распуха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распуха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)