а́цынус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
а́цынус |
а́цынусы |
| Р. |
а́цынуса |
а́цынусаў |
| Д. |
а́цынусу |
а́цынусам |
| В. |
а́цынус |
а́цынусы |
| Т. |
а́цынусам |
а́цынусамі |
| М. |
а́цынусе |
а́цынусах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
а́цынус
(лац. acinus = ягада, гронка)
1) канцавы сакраторны аддзел альвеалярнай залозы;
2) першасная структурная адзінка лёгкага, якая складаецца з альвеалярных ходаў з альвеоламі 2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)