аха́яць, аха́ю, аха́еш, аха́е; аха́й; аха́яны; зак., каго-што.

Ачысціць ад бруду.

|| незак. аха́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аха́яць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аха́ю аха́ем
2-я ас. аха́еш аха́еце
3-я ас. аха́е аха́юць
Прошлы час
м. аха́яў аха́ялі
ж. аха́яла
н. аха́яла
Загадны лад
2-я ас. аха́й аха́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аха́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аха́яць сов. (от грязи) очи́стить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аха́яць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прыбраць, прывесці ў прыстойны выгляд, ачысціць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аха́яць разм herúntermachen vt, schlecht máchen, durch den Schmutz zíehen*, bemäkeln vt, bekrítteln vt; schmähen vt, verúnglimpfen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Аха́яць 1 ’ачысціць, прывесці ў належны выгляд’ (Касп., Бір. Дзярж., Сцяц.), ’прыбраць’; ахаіць, ’ачысціць, выпратаць’ (Др.-Падб., КЭС, лаг.), ахайваць ’мыць, прыбіраць, ачышчаць’ (Сцяц.), ахаяцца ’памыцца, прыбрацца’ (Сцяшк.), ахайлівы ’які захоўвае чысціню’ (Др.-Падб.), ахайны ’акуратны’ (БРС, Сцяшк., КЭС, лаг.), ахайнасць (БРС, Гарэц.), укр. ахаяти, охаювати, охайний, охайність, рус. дыял. охаять, польск. дыял. ochaić, ochajny, ochajtiość (з укр., Варш. сл.). Ад хаяць ’чысціць, даглядаць’.

Аха́яць 2 ’абгаварыць, зняважыць’ (КТС). Ад хаяць ’лаяць, зневажаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аха́йваць гл. ахаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аха́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ахаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аха́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ахаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)