афіцэ́рыха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
афіцэ́рыха |
афіцэ́рыхі |
| Р. |
афіцэ́рыхі |
афіцэ́рых |
| Д. |
афіцэ́рысе |
афіцэ́рыхам |
| В. |
афіцэ́рыху |
афіцэ́рых |
| Т. |
афіцэ́рыхай
афіцэ́рыхаю |
афіцэ́рыхамі |
| М. |
афіцэ́рысе |
афіцэ́рыхах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
афіцэ́рыха ж., разг. (жена офицера) офице́рша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
офице́рша уст., прост. (жена офицера) афіцэ́рыха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
о́бер-офице́рша (жена обер-офицера) разг. о́бер-афіцэ́рыха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)