афіцыя́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
афіцыя́л |
афіцыя́лы |
| Р. |
афіцыя́ла |
афіцыя́лаў |
| Д. |
афіцыя́лу |
афіцыя́лам |
| В. |
афіцыя́ла |
афіцыя́лаў |
| Т. |
афіцыя́лам |
афіцыя́ламі |
| М. |
афіцыя́ле |
афіцыя́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
афіцыя́л м., ист. официа́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
афіцыя́л
(лац. officiallis = урадавы, службовы)
1) чыноўнік, які загадваў урадавай канцылярыяй у Стараж. Рыме;
2) службовая асоба пры епіскапе, якая ў сярэдневяковы перыяд выконвала царкоўна-судовыя функцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)