афро́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. афро́нт
Р. афро́нту
Д. афро́нту
В. афро́нт
Т. афро́нтам
М. афро́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афро́нт, -ту м., уст. афро́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афро́нт уст. афро́нт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афро́нт

(фр. affront)

уст. публічная знявага; неспадзяваная непрыемнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Афро́нт, у запісах Федароўскага: «Тры афронты качароў, дзевіць вецей лебядзей» (VI, 105), па семантыцы не можа ўзыходзіць да польск. afront (франц. afront) ’знявага, паклёп’. Відаць, скажонае акрэнт ’карабель’, польск. okręt, параўн. іншыя запісы той жа песні ў Федароўскага: «Дзевяць віцін лебядзей, тры акрэнты качэрэй» (VII, 254).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

affront

[əˈfrʌnt]

1.

n.

абра́за f., зьнява́га f., афро́нт -у m.

2.

v.t.

1) публі́чна абража́ць, зьневажа́ць

2) глядзе́ць у тва́р (небясьпе́цы, сьме́рці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)