атэі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. атэі́стка атэі́сткі
Р. атэі́сткі атэі́стак
Д. атэі́стцы атэі́сткам
В. атэі́стку атэі́стак
Т. атэі́сткай
атэі́сткаю		 атэі́сткамі
М. атэі́стцы атэі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атэі́стка ж. атеи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атэі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да атэіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік атэізму.

|| ж. атэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. атэі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атеи́стка атэі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

atheist [ˈeɪθiɪst] n. атэі́ст; атэі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

atheist

[ˈeɪӨiɪst]

n.

бязбо́жнік -а m., бязбо́жніца f.; атэі́ст -а m., атэі́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)