атупле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. атупле́нне
Р. атупле́ння
Д. атупле́нню
В. атупле́нне
Т. атупле́ннем
М. атупле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атупле́нне ср. отупле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атупле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. атупляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)