атупе́ць гл. тупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атупе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атупе́ю атупе́ем
2-я ас. атупе́еш атупе́еце
3-я ас. атупе́е атупе́юць
Прошлы час
м. атупе́ў атупе́лі
ж. атупе́ла
н. атупе́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час атупе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атупе́ць сов. отупе́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Страціць (у выніку зморанасці, хваробы і пад.) здольнасць разумець, усведамляць; стаць някемлівым, тупым. За гэты дзень, нават, праўдзівей сказаць, за гэтыя гадзіны, ён [Стафанковіч] атупеў, быццам адзеравянеў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атупе́ць разм. ábstumpfen vi (s), ábgestumpft wérden, stúmpfsinnig wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отупе́ть сов. атупе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атупе́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. атупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задурма́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Страціць здольнасць ясна разумець; атупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазубры́цца, ‑зубруся, ‑зубрышся, ‑зубрыцца; зак.

Разм. Атупець ад працяглага завучвання, зубрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

otępieć

зак. атупець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)