ато́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ато́чаны |
ато́чаная |
ато́чанае |
ато́чаныя |
| Р. |
ато́чанага |
ато́чанай ато́чанае |
ато́чанага |
ато́чаных |
| Д. |
ато́чанаму |
ато́чанай |
ато́чанаму |
ато́чаным |
| В. |
ато́чаны (неадуш.) ато́чанага (адуш.) |
ато́чаную |
ато́чанае |
ато́чаныя (неадуш.) ато́чаных (адуш.) |
| Т. |
ато́чаным |
ато́чанай ато́чанаю |
ато́чаным |
ато́чанымі |
| М. |
ато́чаным |
ато́чанай |
ато́чаным |
ато́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ато́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ато́чаны |
ато́чаная |
ато́чанае |
ато́чаныя |
| Р. |
ато́чанага |
ато́чанай ато́чанае |
ато́чанага |
ато́чаных |
| Д. |
ато́чанаму |
ато́чанай |
ато́чанаму |
ато́чаным |
| В. |
ато́чаны (неадуш.) ато́чанага (адуш.) |
ато́чаную |
ато́чанае |
ато́чаныя (неадуш.) ато́чаных (адуш.) |
| Т. |
ато́чаным |
ато́чанай ато́чанаю |
ато́чаным |
ато́чанымі |
| М. |
ато́чаным |
ато́чанай |
ато́чаным |
ато́чаных |
Кароткая форма: ато́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
umtóben
vt вірава́ць, лютава́ць (вакол каго-н., чаго-н.)
umtóbt von Wéllen — ато́чаны бурлі́вымі хва́лямі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)