атафо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. атафо́н атафо́ны
Р. атафо́на атафо́наў
Д. атафо́ну атафо́нам
В. атафо́н атафо́ны
Т. атафо́нам атафо́намі
М. атафо́не атафо́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атафо́н

(ад гр. us, otos = вуха + =фон)

апарат для узмацнення слыху ў людзей, якія недачуваюць; слыхавая трубка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)