атані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атані́чны атані́чная атані́чнае атані́чныя
Р. атані́чнага атані́чнай
атані́чнае		 атані́чнага атані́чных
Д. атані́чнаму атані́чнай атані́чнаму атані́чным
В. атані́чны (неадуш.)
атані́чнага (адуш.)		 атані́чную атані́чнае атані́чныя (неадуш.)
атані́чных (адуш.)
Т. атані́чным атані́чнай
атані́чнаю		 атані́чным атані́чнымі
М. атані́чным атані́чнай атані́чным атані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атані́чны мед. атони́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атані́чны​2

(гр. atonikos)

які мае адносіны да атаніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атані́чны​1

(ад а- + танічны)

1) муз. бязгучны;

2) лінгв. які не мае ўласнага акцэнту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атони́ческий атані́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)