атава́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. атава́рваю атава́рваем
2-я ас. атава́рваеш атава́рваеце
3-я ас. атава́рвае атава́рваюць
Прошлы час
м. атава́рваў атава́рвалі
ж. атава́рвала
н. атава́рвала
Загадны лад
2-я ас. атава́рвай атава́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час атава́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атава́рваць несов. отова́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да атаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атава́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што (спец.).

Выдаць ці атрымаць тавар (як выкананне якога-н. абавязацельства).

|| незак. атава́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атава́рваць, атава́рыць гандл Wáren líefern, mit Wáren belíefern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отова́ривать несов. атава́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атава́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да атаварваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. атаварваць — атаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)