асі́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асі́нка |
асі́нкі |
| Р. |
асі́нкі |
асі́нак |
| Д. |
асі́нцы |
асі́нкам |
| В. |
асі́нку |
асі́нкі |
| Т. |
асі́нкай
асі́нкаю |
асі́нкамі |
| М. |
асі́нцы |
асі́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк. да асіна; маладая асіна. Як асінка затрасецца, тады волік напасецца. Прыказка.
•••
Асінку заламаць гл. заламаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)