асу́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́джаны асу́джаная асу́джанае асу́джаныя
Р. асу́джанага асу́джанай
асу́джанае		 асу́джанага асу́джаных
Д. асу́джанаму асу́джанай асу́джанаму асу́джаным
В. асу́джаны (неадуш.)
асу́джанага (адуш.)		 асу́джаную асу́джанае асу́джаныя (неадуш.)
асу́джаных (адуш.)
Т. асу́джаным асу́джанай
асу́джанаю		 асу́джаным асу́джанымі
М. асу́джаным асу́джанай асу́джаным асу́джаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асу́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́джаны асу́джаная асу́джанае асу́джаныя
Р. асу́джанага асу́джанай
асу́джанае		 асу́джанага асу́джаных
Д. асу́джанаму асу́джанай асу́джанаму асу́джаным
В. асу́джаны (неадуш.)
асу́джанага (адуш.)		 асу́джаную асу́джанае асу́джаныя (неадуш.)
асу́джаных (адуш.)
Т. асу́джаным асу́джанай
асу́джанаю		 асу́джаным асу́джанымі
М. асу́джаным асу́джанай асу́джаным асу́джаных

Кароткая форма: асу́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асу́джаны

1. осуждённый;

2. осуждённый;

3. обречённый, осуждённый;

1-3 см. асудзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асудзіць.

2. у знач. прым. Такі, якому суджана гібель.

3. у знач. наз. асу́джаны, ‑ага, м.; асу́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто прызнаны вінаватым і нясе кару згодна з судовым прыгаворам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСУ́ДЖАНЫ,

асоба, у адносінах да якой судом вынесены прыгавор аб прызнанні яе вінаватай у злачынстве і назначана мера пакарання. У адпаведнасці з заканадаўствам асуджаны нясе абавязкі і карыстаецца правамі грамадзяніна з некаторымі абмежаваннямі, ступень якіх вызначаецца прыгаворам і залежыць ад рэжыму і ўмоў адбывання пакарання.

т. 2, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асу́джаны verúrteilt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обречённый асу́джаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осуждённый

1. асу́джаны, засу́джаны, мног. пазасу́джваны;

2. асу́джаны, зга́нены, зганьбава́ны;

3. асу́джаны; см. осуди́ть;

4. сущ. асу́джаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто асуджаны на смерць.

|| ж. сме́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смяро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які асуджаны на смерць, прыгавораны да пакарання смерцю.

Камера смяротнікаў.

|| ж. смяро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)