асты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. асты́т
Р. асты́ту
Д. асты́ту
В. асты́т
Т. асты́там
М. асты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асты́т, -ту м., мед. ости́т, остеи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Астыт 5/502

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

асты́т

(ад гр. osteon = косць)

мед. запаленне касцявой тканкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ости́т мед. асты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)