астрано́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па астраноміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астрано́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астрано́м астрано́мы
Р. астрано́ма астрано́маў
Д. астрано́му астрано́мам
В. астрано́ма астрано́маў
Т. астрано́мам астрано́мамі
М. астрано́ме астрано́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астрано́м м. астроно́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астрано́м, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне астраноміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрано́м м Astronóm m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

астрано́м

(лац. astronomus, ад гр. astronomos = звязаны з назіраннямі над зоркамі)

спецыяліст у галіне астраноміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

астрано́м

(лац. astronomus, ад гр. astronomos = звязаны з назіраннямі над зоркамі)

спецыяліст у галіне астраноміі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

астроно́м астрано́м, -ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плането́лаг, ‑а, м.

Астраном, які вывучае планеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

astronomer [əˈstrɒnəmə] n. астрано́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)