асо́ўваць гл. асунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асо́ўваю асо́ўваем
2-я ас. асо́ўваеш асо́ўваеце
3-я ас. асо́ўвае асо́ўваюць
Прошлы час
м. асо́ўваў асо́ўвалі
ж. асо́ўвала
н. асо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. асо́ўвай асо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Ссунуць уніз, абваліць.

А. грунт.

|| незак. асо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Асо́ва ’зрух’ (Бяльк.). Ад асоўваць. Гл. соваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)