асно́ўны² гл. аснова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

асно́ўны¹, -ая, -ае.

Найбольш важны, галоўны.

А. закон — канстытуцыя.

Асноўная работа.

◊

У асноўным — у галоўным, у агульных рысах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

асно́ўны

I основно́й; основополага́ющий, основополо́жный; перви́чный, стержнево́й; центра́льный;

а. зако́н — основно́й зако́н;

~ныя пры́нцыпы — основны́е (основополо́жные) при́нципы;

~ныя адзна́кі — основны́е при́знаки;

○ а. капіта́л — основно́й (перви́чный) капита́л;

◊ у ~ным — в основно́м

II хим. осно́вный;

а. во́кісел — осно́вная о́кись

III текст. осно́вный;

~ныя ні́ткі — осно́вные ни́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

асно́ўны ​1, ‑ая, ‑ае.

Найбольш важны, істотны, галоўны. Асноўны закон. Асноўная думка. Асноўныя сродкі вытворчасці. Асноўная задача. Асноўная спецыяльнасць. / у знач. наз. асно́ўнае, ‑ага, н. Звераў рашыўся на самае асноўнае, што магло яго выручыць. Алешка.

•••

Асноўны капітал гл. капітал.

У асноўным — у агульных, істотных рысах, у галоўным.

асно́ўны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асновы (у 5 знач.). Асноўныя ніткі.

асно́ўны ​3, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асновы (у 8 знач.). Асноўны вокісел. Асноўная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асно́ўны háuptsächlich, Haupt-, Grund-; Stamm-; grúndlegend, wésentlich (істотны);

асно́ўныя зада́чы Háuptaufgaben pl;

асно́ўная ўстано́ўка Grúndhaltung f -;

асно́ўня ўва́га Háuptaugenmerk n -(e)s;

асно́ўная супярэ́чнасць Grúndwiderspruch m -(e)s, -sprüche;

асно́ўны капіта́л эк fíxes Kapitál, Grúndkapital n -(e)s, -e;

асно́ўны зако́н (канстытуцыя) Grúndgesetz n -es, -e, Verfássung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

асно́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж.

1. Апорная частка прадмета, каркас, на якім трымаюцца астатнія часткі.

А. машыны.

2. Ніжняя частка якога-н. прадмета або збудавання, падмурак.

Бетонная а.

3. перан. Пачатак, узор, тое галоўнае, на чым будуецца што-н., што з’яўляецца сутнасцю чаго-н.

Эканамічная а. сацыяльнага ладу.

4. мн. Зыходныя, галоўныя палажэнні якой-н. навукі, тэорыі і пад.

Асновы агратэхнікі.

Эстэтычныя асновы паэзіі.

5. Падоўжныя ніткі ў тканіне.

А. палатна.

6. У граматыцы: частка слова без канчатка.

А. слова.

◊

На аснове чаго — зыходзячы з чаго-н., на падставе чаго-н.

Ляжаць (быць) на аснове чаго — быць асноўным у чым-н.

Класці (пакласці) у аснову што, браць за аснову што — браць (узяць) у якасці галоўнага, асноўнага.

|| прым. асно́ўны, -ая, -ае (да 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

основно́й асно́ўны;

основно́й зако́н асно́ўны зако́н;

основно́й капита́л асно́ўны капіта́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

средото́чие ср. (асно́ўны) цэнтр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тэ́ма, -ы, мн. -ы, тэм, ж.

1. Прадмет, асноўны змест разважання, выкладу думкі, творчасці.

Перайсці да другой тэмы.

Т. даклада.

2. Галоўны, асноўны матыў музычнага твора.

Т. з варыяцыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кардына́льны, -ая, -ае.

Галоўны, асноўны, самы істотны.

Кардынальныя перамены ў грамадстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)