аснава́ць, -ную́, -нуе́ш, -нуе́; -нуём, -нуяце́, -ную́ць; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Зрабіць аснову тканіны.

2. Закласці, паставіць, пачаць будаваць што-н.

А. хату.

3. перан. Тое, што і заснаваць¹ (у 2 знач.).

|| незак. асно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аснава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асную́ аснуё́м
2-я ас. аснуе́ш аснуяце́
3-я ас. аснуе́ асную́ць
Прошлы час
м. аснава́ў аснава́лі
ж. аснава́ла
н. аснава́ла
Загадны лад
2-я ас. асну́й асну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аснава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аснава́ць сов.

1. текст. сде́лать осно́ву;

2. плотн. заложи́ть;

3. перен. основа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аснава́ць, асную, аснуеш, аснуе; аснуём, аснуяце; зак., што.

1. Зрабіць аснову тканіны.

2. Пачаць будаваць што‑н.; закласці. Аснаваць падмурак. // Паставіць, устанавіць. І зноў на тым самым селішчы хату аснавалі. Сачанка.

3. перан. Тое, што і заснаваць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аснаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аснава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аснаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асноўваць — аснаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., чаго.

Аснаваць нейкую колькасць чаго‑н. Наснаваць красён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., што.

1. Аснаваць нанава, іначай. Пераснаваць кросны.

2. Паснаваць усё, многае. Пераснаваць усе ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опере́ть сов.

1. абапе́рці, апе́рці (на што); прыпе́рці (да чаго);

2. перен. аснава́ць, угрунтава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)