аслі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Самка асла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аслі́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аслі́ца аслі́цы
Р. аслі́цы аслі́ц
Д. аслі́цы аслі́цам
В. аслі́цу аслі́ц
Т. аслі́цай
аслі́цаю		 аслі́цамі
М. аслі́цы аслі́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аслі́ца ж. осли́ца;

○ Валаа́мава а. — Валаа́мова осли́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аслі́ца, ‑ы, ж.

Самка асла.

•••

Валаамава асліца — пра пакорнага, маўклівага чалавека, які нечакана выкажа сваю думку або пратэст супраць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осли́ца аслі́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валаа́маў: валаа́мава аслі́ца (загавары́ла) ирон. валаа́мова осли́ца (заговори́ла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oślica

ж. асліца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валаа́мов / валаа́мова осли́ца (заговори́ла) ирон. валаа́мава аслі́ца (загавары́ла).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)