аслі́ны гл. асёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аслі́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аслі́ны аслі́ная аслі́нае аслі́ныя
Р. аслі́нага аслі́най
аслі́нае		 аслі́нага аслі́ных
Д. аслі́наму аслі́най аслі́наму аслі́ным
В. аслі́ны (неадуш.)
аслі́нага (адуш.)		 аслі́ную аслі́нае аслі́ныя (неадуш.)
аслі́ных (адуш.)
Т. аслі́ным аслі́най
аслі́наю		 аслі́ным аслі́нымі
М. аслі́ным аслі́най аслі́ным аслі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аслі́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аслі́ны аслі́ная аслі́нае аслі́ныя
Р. аслі́нага аслі́най
аслі́нае		 аслі́нага аслі́ных
Д. аслі́наму аслі́най аслі́наму аслі́ным
В. аслі́ны (неадуш.)
аслі́нага (адуш.)		 аслі́ную аслі́нае аслі́ныя (неадуш.)
аслі́ных (адуш.)
Т. аслі́ным аслі́най
аслі́наю		 аслі́ным аслі́нымі
М. аслі́ным аслі́най аслі́ным аслі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аслі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аслі́ны аслі́ная аслі́нае аслі́ныя
Р. аслі́нага аслі́най
аслі́нае		 аслі́нага аслі́ных
Д. аслі́наму аслі́най аслі́наму аслі́ным
В. аслі́ны (неадуш.)
аслі́нага (адуш.)		 аслі́ную аслі́нае аслі́ныя (неадуш.)
аслі́ных (адуш.)
Т. аслі́ным аслі́най
аслі́наю		 аслі́ным аслі́нымі
М. аслі́ным аслі́най аслі́ным аслі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аслі́ны осли́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аслі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асла. Аслінае мяса. □ Каб сонца засланіць — вушэй асліных мала. Крапіва. // перан. Такі, як у асла. Асліная ўпартасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аслі́ны Ésel-; éselhaft (неразумны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асёл, асла́, мн. аслы́, асло́ў, м.

1. Невысокая ўючная свойская жывёліна, роднасная каню, з вялікай мордай і доўгімі вушамі.

2. перан. Пра тупога, упартага чалавека (разм., лаянк.).

|| прым. аслі́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«АСЛІ́НЫ ХВОСТ»,

групоўка расійскіх мастакоў на чале з М.Ларыёнавым, якія арганізавалі ў 1912 дзве аднайм. выстаўкі ў Маскве і Пецярбургу. Назва ад выстаўленай у 1910 у парыжскім Салоне Незалежных карціны, напісанай хвастом асла. Выступаючы супраць класічных нормаў у маст. творчасці, члены групоўкі (Н.Ганчарова, К.Малевіч, А.Маргуноў, В.Татлін, А.Фанвізін, М Шагал, А.Шаўчэнка і інш.) звярнуліся да прымітывізму, традыцый рус. іканапісу і лубка. Цэнтр. месца на іх выстаўцы займалі творы на сял. тэму Ганчаровай, «салдацкія карціны» Ларыёнава, жанравыя палотны Малевіча. У 1913 яны правялі выстаўку «Мішэнь», якая стала этапам на шляху да абстрактнага мастацтва.

Літ.:

«Ослиный хвост» и «М шпень». М., 1913;

Золотой век художественных обьединений в России и СССР (1820—1932): Справ. Спб., 1992.

М.Л.Цыбульскі.

т. 2, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

осли́ный аслі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)