асля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асля́к аслякі́
Р. асляка́ асляко́ў
Д. асляку́ асляка́м
В. асляка́ асляко́ў
Т. асляко́м асляка́мі
М. асляку́ асляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асля́к, -ка́ м., зоол. (дикий осёл) осля́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асля́к, ‑а, м.

1. Дзікі асёл.

2. Тое, што і мул ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осля́к зоол.

1. (дикий осёл) асля́к, -ка́ м.;

2. (мул) мул, род. му́ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

muł,~u

mu|ł

I м.

глей; мул;

ugrzęznąć w ~le — загразнуць у муле

II м.

мул, асляк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)