асвяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асвяча́ю асвяча́ем
2-я ас. асвяча́еш асвяча́еце
3-я ас. асвяча́е асвяча́юць
Прошлы час
м. асвяча́ў асвяча́лі
ж. асвяча́ла
н. асвяча́ла
Загадны лад
2-я ас. асвяча́й асвяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асвяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асвяча́ць несов., церк., перен. освяща́ть, святи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асвяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асвяціць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвяці́ць², асвячу́, асвя́ціш, асвя́ціць; асвя́цім, асвя́ціце, асвя́цяць; асвячо́ны; зак., што.

1. гл. свяціць².

2. перан. Зрабіць свяшчэнным, ушанаваць (высок.).

|| незак. асвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. асвячэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

освяща́ть несов. асвяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

святи́ть несов., церк. асвяча́ць, свяці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свянці́ць

(польск. święcić)

выконваць царкоўны абрад асвячэння, асвячаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

héiligen

vt рэл. асвяча́ць, свяці́ць, канані- зава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Свянці́ць ‘асвячаць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), свянцо́ны ‘асвячоны’ (Нас., Касп., Сл. ПЗБ, Сцяшк.), свянцо́нка ‘прадукты, якія свяцілі’ (Сл. ПЗБ, Жыв. сл.). З польск. swięcic ‘тс’, swięcony, swięconka. На беларускай глебе ўтворана свянца́ць ‘свянціць’ (Скарбы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éinsegnen

vt рэл.

1) асвяча́ць, пасвяча́ць; благаслаўля́ць

2) канфірмава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)