асветніцкі

асве́тніцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	асве́тніцкі	асве́тніцкая	асве́тніцкае	асве́тніцкія
Р.	асве́тніцкага	асве́тніцкай асве́тніцкае	асве́тніцкага	асве́тніцкіх
Д.	асве́тніцкаму	асве́тніцкай	асве́тніцкаму	асве́тніцкім
В.	асве́тніцкі (неадуш.) асве́тніцкага (адуш.)	асве́тніцкую	асве́тніцкае	асве́тніцкія (неадуш.) асве́тніцкіх (адуш.)
Т.	асве́тніцкім	асве́тніцкай асве́тніцкаю	асве́тніцкім	асве́тніцкімі
М.	асве́тніцкім	асве́тніцкай	асве́тніцкім	асве́тніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асве́тніцкі

1. просвети́тельский;

2. просвеще́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асве́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асветніцтва. Асветніцкая дзейнасць. Асветніцкія ідэі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асве́тніцкі áufklärend, bíldend; Áufklärungs-;

право́дзіць асве́тніцкую рабо́ту Áufklärungsarbeit léisten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

асве́тніцтва, -а, н. (кніжн.).

Дзейнасць асветнікаў.

|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. Прагрэсіўны грамадскі дзеяч, пашыральнік перадавых ідэй і ведаў.

2. Работнік адукацыі.

|| ж. асве́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Асветніцкі класіцызм 2/584

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

навуко́ва-асве́тніцкі нау́чно-просвети́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́тыка-асве́тніцкі поли́тико-просвети́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гісто́рыка-асве́тніцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гісто́рыка-асве́тніцкі	гісто́рыка-асве́тніцкая	гісто́рыка-асве́тніцкае	гісто́рыка-асве́тніцкія
Р.	гісто́рыка-асве́тніцкага	гісто́рыка-асве́тніцкай гісто́рыка-асве́тніцкае	гісто́рыка-асве́тніцкага	гісто́рыка-асве́тніцкіх
Д.	гісто́рыка-асве́тніцкаму	гісто́рыка-асве́тніцкай	гісто́рыка-асве́тніцкаму	гісто́рыка-асве́тніцкім
В.	гісто́рыка-асве́тніцкі (неадуш.) гісто́рыка-асве́тніцкага (адуш.)	гісто́рыка-асве́тніцкую	гісто́рыка-асве́тніцкае	гісто́рыка-асве́тніцкія (неадуш.) гісто́рыка-асве́тніцкіх (адуш.)
Т.	гісто́рыка-асве́тніцкім	гісто́рыка-асве́тніцкай гісто́рыка-асве́тніцкаю	гісто́рыка-асве́тніцкім	гісто́рыка-асве́тніцкімі
М.	гісто́рыка-асве́тніцкім	гісто́рыка-асве́тніцкай	гісто́рыка-асве́тніцкім	гісто́рыка-асве́тніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Verbum