асалаве́ць гл. салавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асалаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асалаве́ю асалаве́ем
2-я ас. асалаве́еш асалаве́еце
3-я ас. асалаве́е асалаве́юць
Прошлы час
м. асалаве́ў асалаве́лі
ж. асалаве́ла
н. асалаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час асалаве́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асалаве́ць сов., см. асаве́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асалаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць расслабленым, санлівым у выніку зморанасці або ап’янення; атупець. Калачык разы тры зацягнуўся дымам, асалавеў, пасядзеў некалькі хвілін, абапёршыся на стол, тады падсунуўся да Алеся, зашаптаў ціхенька, сочачы вачамі за Арынай. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асалаве́ць гл. асавець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Асалаве́ць. Гл. салавець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

салаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Рабіцца вялым, сонным ад зморанасці.

|| зак. асалаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і пасалаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і асалавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

osowieć

зак.

1. асавець; асалавець;

2. перан. апусціць крылы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)