асабі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асабі́сты асабі́стая асабі́стае асабі́стыя
Р. асабі́стага асабі́стай
асабі́стае		 асабі́стага асабі́стых
Д. асабі́стаму асабі́стай асабі́стаму асабі́стым
В. асабі́сты (неадуш.)
асабі́стага (адуш.)		 асабі́стую асабі́стае асабі́стыя (неадуш.)
асабі́стых (адуш.)
Т. асабі́стым асабі́стай
асабі́стаю		 асабі́стым асабі́стымі
М. асабі́стым асабі́стай асабі́стым асабі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асабі́сты, -ая, -ае.

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы.

Асабістая бібліятэка.

Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

Асабістая крыўда.

Асабістае шчасце.

Спалучэнне асабістага (наз.) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

А. прыклад.

Асабістая ініцыятыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асабі́сты ли́чный; персона́льный;

~тая ду́мка — ли́чное мне́ние;

~тыя рэ́чы — ли́чные ве́щи;

а. нагля́д урача́ — ли́чное наблюде́ние врача́;

~тае шча́сце — ли́чное сча́стье;

~тая адка́знасць — ли́чная (персона́льная) отве́тственность;

~тая ска́рга — персона́льная жа́лоба;

~тае запрашэ́нне — персона́льное приглаше́ние;

◊ ~тыя раху́нкі — ли́чные счёты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асабі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць пэўнай асобе, якім карыстаецца гэта асоба. Асабістая ўласнасць, бібліятэка, зброя, думка. Асабісты вопыт. // Прызначаны для абслугі якой‑н. асобы. Асабістая ахова. Асабісты прадстаўнік. Асабісты сакратар. // Уласцівы пэўнай асобе. Асабісты недахоп. Асабістыя якасці, перажыванні.

2. Які датычыцца якой‑н. асобы, закранае яе інтарэсы. Асабістая крыўда. Асабістыя правы грамадзян. Асабістая патрэба. // Звязаны з прыватным, сямейным жыццём, з прыватнымі, сямейнымі адносінамі пэўнай асобы. Асабістае шчасце. / у знач. наз. асабі́стае, ‑ага, н. Гарманічнае спалучэнне асабістага з грамадскім. // Які накіраваны на пэўную асобу, закранае яе. Асабістая знявага. Асабісты вораг.

3. Які ажыццяўляецца пэўнай асобай, які зыходзіць ад пэўнай асобы. Асабісты прыклад. Асабістая прысутнасць, ініцыятыва, зацікаўленасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асабі́сты persönlich;

асабі́стая адка́знасць persönliche Verántwortung;

па асабі́стай спра́ве in éiner persönlichen Ángelegenheit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прадме́тна-асабі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прадме́тна-асабі́сты прадме́тна-асабі́стая прадме́тна-асабі́стае прадме́тна-асабі́стыя
Р. прадме́тна-асабі́стага прадме́тна-асабі́стай
прадме́тна-асабі́стае		 прадме́тна-асабі́стага прадме́тна-асабі́стых
Д. прадме́тна-асабі́стаму прадме́тна-асабі́стай прадме́тна-асабі́стаму прадме́тна-асабі́стым
В. прадме́тна-асабі́сты (неадуш.)
прадме́тна-асабі́стага (адуш.)		 прадме́тна-асабі́стую прадме́тна-асабі́стае прадме́тна-асабі́стыя (неадуш.)
прадме́тна-асабі́стых (адуш.)
Т. прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стай
прадме́тна-асабі́стаю		 прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стымі
М. прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стай прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

АСАБІ́СТЫ НУ́МАР

(ваен.),

умоўны нумар (знак), які надаецца афіцэрам Узбр. Сіл Рэспублікі Беларусь адначасова з прысваеннем 1-га афіцэрскага звання для іх персанальнага ўліку.

Асабісты нумар — металічны жэтон устаноўленага ўзору, на якім нанесена вял. літара кірылічнага алфавіту і шасцізначная лічба (напр., А-100105). Захоўваецца за афіцэрамі на ўвесь час службы ва ўзбр. сілах і занатоўваецца ў дакументах персанальнага ўліку. Ва ўзбр. сілах інш. дзяржаў таксама ёсць адпаведныя знакі персанальнага ўліку.

т. 2, с. 17

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

персона́льный персана́льны; асабі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

собственноли́чный ула́сны, асабі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асабі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асабі́ст асабі́сты
Р. асабі́ста асабі́стаў
Д. асабі́сту асабі́стам
В. асабі́ста асабі́стаў
Т. асабі́стам асабі́стамі
М. асабі́сце асабі́стах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)