а́рыштны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́рыштны а́рыштная а́рыштнае а́рыштныя
Р. а́рыштнага а́рыштнай
а́рыштнае		 а́рыштнага а́рыштных
Д. а́рыштнаму а́рыштнай а́рыштнаму а́рыштным
В. а́рыштны (неадуш.)
а́рыштнага (адуш.)		 а́рыштную а́рыштнае а́рыштныя (неадуш.)
а́рыштных (адуш.)
Т. а́рыштным а́рыштнай
а́рыштнаю		 а́рыштным а́рыштнымі
М. а́рыштным а́рыштнай а́рыштным а́рыштных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

а́рыштны аре́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́рыштны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арышту (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́рышт, -у, М -шце, м.

1. Узяцце пад варту, пазбаўленне волі.

Пазбегнуць арышту.

2. Забарона судовымі органамі распараджацца чым-н.

Накласці а. на маёмасць.

|| прым. а́рыштны, -ая, -ае.

Арыштнае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аре́стный а́рыштны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)