архео́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па археалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архео́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. архео́лаг архео́лагі
Р. архео́лага архео́лагаў
Д. архео́лагу архео́лагам
В. архео́лага архео́лагаў
Т. архео́лагам архео́лагамі
М. архео́лагу архео́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

архео́лаг м. архео́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архео́лаг, ‑а, м.

Вучоны, спецыяліст па археалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архео́лаг м. Archäológe m -n, -n, Áltertumsforscher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

архео́лаг

(ад археа- + -лаг)

спецыяліст па археалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

архео́лог архео́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

archaeologist [ˌɑ:kiˈɒlədʒist] n. архео́лаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

archeolog

м. археолаг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Archäológe

m -en, -en архео́лаг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)