Verbum

анлайнавы слоўнік

арфава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арфава́нне ср. ве́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. арфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што і без дап.

Ачышчаць арфай зерне ад мякіны, пылу і пад.

А. жыта.

|| зак. праарфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. арфава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

Закончыць арфаванне чаго‑н. Даарфаваць насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

провева́ние арфава́нне, -ння ср., праарфо́ўванне, -ння ср.; ве́янне, -ння ср., праве́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прове́ивание арфава́нне, -ння ср., праарфо́ўванне, -ння ср.; ве́янне, -ння ср., праве́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́яние ср.

1. (зерна — машиной) арфава́нне, -ння ср.; (ручным способом) ве́янне, -ння ср.;

2. (ветра) павява́нне, -ння ср.; (дуновение) паве́ў, -ве́ву м., по́дых, -ху м.;

3. перен. паве́ў, -ве́ву м.;

но́вые ве́яния но́выя паве́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)