арты́кульны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арты́кульны арты́кульная арты́кульнае арты́кульныя
Р. арты́кульнага арты́кульнай
арты́кульнае		 арты́кульнага арты́кульных
Д. арты́кульнаму арты́кульнай арты́кульнаму арты́кульным
В. арты́кульны (неадуш.)
арты́кульнага (адуш.)		 арты́кульную арты́кульнае арты́кульныя (неадуш.)
арты́кульных (адуш.)
Т. арты́кульным арты́кульнай
арты́кульнаю		 арты́кульным арты́кульнымі
М. арты́кульным арты́кульнай арты́кульным арты́кульных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арты́кульны стате́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арты́кул, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі навуковы або публіцыстычны твор у часопісе, газеце, зборніку.

Крытычны а.

2. Самастойны раздзел, параграф у юрыдычным дакуменце, слоўніку і пад.

А. канстытуцыі.

Слоўнікавы а.

3. Раздзел фінансавага плана, каштарыс, які вызначае крыніцу даходаў або мэту расходаў (спец.).

Расходны а.

4. Тып вырабу, умоўнае абазначэнне тавараў (спец.).

А. тканіны.

|| прым. арты́кульны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стате́йный арты́кульны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)