артры́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. артры́тык артры́тыкі
Р. артры́тыка артры́тыкаў
Д. артры́тыку артры́тыкам
В. артры́тыка артры́тыкаў
Т. артры́тыкам артры́тыкамі
М. артры́тыку артры́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

артры́тык м., разг. артри́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артри́тик разг. артры́тык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

artretyk

м. артрытык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

arthritic

[ɑ:rˈӨrɪtɪk]

1.

adj.

артрыты́чны

2.

n.

артры́тык -а m., атрыты́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)