арка́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
арка́дны |
арка́дная |
арка́днае |
арка́дныя |
| Р. |
арка́днага |
арка́днай
арка́днае |
арка́днага |
арка́дных |
| Д. |
арка́днаму |
арка́днай |
арка́днаму |
арка́дным |
| В. |
арка́дны (неадуш.)
арка́днага (адуш.) |
арка́дную |
арка́днае |
арка́дныя (неадуш.)
арка́дных (адуш.) |
| Т. |
арка́дным |
арка́днай
арка́днаю |
арка́дным |
арка́днымі |
| М. |
арка́дным |
арка́днай |
арка́дным |
арка́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
А́ТЫК
(ад грэч. attikos атычны),
сценка над карнізам, якая завяршае будынак і мае дэкар. значэнне. Часам адпавядае невысокаму паверху (т.зв. атыкавы паверх). Узнік у архітэктуры Стараж. Грэцыі, пашыраны ў Стараж. Рыме ў выглядзе высокай сценкі, якая завяршала трыумфальную арку і афармлялася рэльефамі або надпісамі. Выкарыстоўваўся ў архітэктуры готыкі, найб. шырока — у архітэктуры Адраджэння, барока, класіцызму. Асн. разнавіднасці атыка: суцэльны, балюстрадны і аркадны, грабеньчаты, шчытавы. На Беларусі вядомы з 16 ст. ў рэнесансавых палацах, грамадскіх будынках, храмах. Пашыраны ў 1950-я г. ў архітэктуры жылых і грамадскіх пабудоў.
т. 2, с. 80
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)