арда́лія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. арда́лія арда́ліі
Р. арда́ліі арда́лій
Д. арда́ліі арда́ліям
В. арда́лію арда́ліі
Т. арда́ліяй
арда́ліяю		 арда́ліямі
М. арда́ліі арда́ліях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

арда́лія м., ист. орда́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арда́лія, ‑і; Р мн. ‑яў; ж.

Спосаб, якім вызначалі ў сярэднія вякі вінаватасць ці невінаватасць абвінавачанага праз катаванне агнём, вадой і пад.

[Лац. ordalia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арда́лія

(лац. ordalia)

распаўсюджаны ў сярэднія вякі спосаб вызначэння вінаватасці асобы, якая падазравалася ў злачынстве, праз катаванне агнём, вадой, гарачым жалезам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

орда́лия ист. арда́лія, -ліі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)