арашо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арашо́ны арашо́ная арашо́нае арашо́ныя
Р. арашо́нага арашо́най
арашо́нае		 арашо́нага арашо́ных
Д. арашо́наму арашо́най арашо́наму арашо́ным
В. арашо́ны (неадуш.)
арашо́нага (адуш.)		 арашо́ную арашо́нае арашо́ныя (неадуш.)
арашо́ных (адуш.)
Т. арашо́ным арашо́най
арашо́наю		 арашо́ным арашо́нымі
М. арашо́ным арашо́най арашо́ным арашо́ных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арашо́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арашо́ны арашо́ная арашо́нае арашо́ныя
Р. арашо́нага арашо́най
арашо́нае		 арашо́нага арашо́ных
Д. арашо́наму арашо́най арашо́наму арашо́ным
В. арашо́ны (неадуш.)
арашо́нага (адуш.)		 арашо́ную арашо́нае арашо́ныя (неадуш.)
арашо́ных (адуш.)
Т. арашо́ным арашо́най
арашо́наю		 арашо́ным арашо́нымі
М. арашо́ным арашо́най арашо́ным арашо́ных

Кароткая форма: арашо́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арашо́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад арасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арасі́ць, арашу́, аро́сіш, аро́сіць; арашо́ны; зак., што.

1. Апырскаць кроплямі чаго-н., увільгатніць.

Дробны дождж арасіў глебу.

2. Шляхам правядзення каналаў абвадніць, паліць.

А. палі.

|| незак. араша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. арашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)