ара́цыя

(лац. oratio)

празаічны жанр у літаратуры Беларусі 17—18 ст.; своеасаблівы тэатралізаваны паказ-прамова ў школьным тэатры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арацыя

Том: 1, старонка: 135.

img/01/01-135_0528_Арацыя.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ра́цэя ’святочная віншавальная прамова, арацыя’ (валож., Жыв. сл.), ра́цыя ’тс’ (Нас.), ра́ца ’пажаданне (у валачобнікаў)’ (Стан.), ст.-бел. орация, орацея ’ўрачыстая прамова’. Параўн. укр. ра́ція ’тс’, рус. дыял. раце́я ’павучальная прамова’. Запазычана праз ст.-польск. oracyja з лац. ōrātio ’прамова, красамоўства, дар слова’ (Булыка, Лекс. запазыч., 162; Фасмер, 3, 450).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harangue

[həˈræŋ]

1.

n.

1) крыклі́вая прамо́ва, ара́цыя

2) даўга́я напы́шлівая прамо́ва, тыра́да f.

3) зваро́т (да зье́зду)

2.

v.t.

зьвярта́цца з прамо́вай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)