ара́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ара́р ара́ры
Р. ара́ра ара́раў
Д. ара́ру ара́рам
В. ара́р ара́ры
Т. ара́рам ара́рамі
М. ара́ры ара́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ара́р м., церк. ора́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ара́р

(гр. horarion)

частка адзення дыякана ў выглядзе перавязі, расшытай крыжамі, што надзяваецца на левае плячо.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ора́рь церк. ара́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)