арандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак. і незак., што.

Узяць (браць) у арэнду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арандава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аранду́ю аранду́ем
2-я ас. аранду́еш аранду́еце
3-я ас. аранду́е аранду́юць
Прошлы час
м. арандава́ў арандава́лі
ж. арандава́ла
н. арандава́ла
Загадны лад
2-я ас. аранду́й аранду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аранду́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арандава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аранду́ю аранду́ем
2-я ас. аранду́еш аранду́еце
3-я ас. аранду́е аранду́юць
Прошлы час
м. арандава́ў арандава́лі
ж. арандава́ла
н. арандава́ла
Загадны лад
2-я ас. апранду́й апранду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час арандава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арандава́ць сов. и несов. арендова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.

Узяць (браць) у арэнду. Першыя часы побыту дома Лабановіч хадзіў па полі, што яны арандавалі ад скарбу, аглядаў засевы збожжа. Колас. Дзед арандаваў старую сялянскую хатку з гародам для бульбы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арандава́ць páchten vt (зямельны ўчастак); míeten (памяшканне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арандава́ць

(с.-лац. arendare)

браць або даваць што-н. у арэнду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арендова́ть

1. сов. арандава́ць, заарандава́ць;

2. несов. арандава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арандава́цца, ‑дуецца; незак.

Зал. да арандаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арандава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. арандаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)