араме́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
араме́йка |
араме́йкі |
| Р. |
араме́йкі |
араме́ек |
| Д. |
араме́йцы |
араме́йкам |
| В. |
араме́йку |
араме́ек |
| Т. |
араме́йкай
араме́йкаю |
араме́йкамі |
| М. |
араме́йцы |
араме́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
араме́йка араме́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
араме́йцы, ‑яў; адз. арамеец, ‑мейца, м.; арамейка, ‑і, ДМ ‑мейцы; мн. арамейкі, ‑меек; ж.
Гіст. Плямёны, якія гаварылі на мовах семітычнай сістэмы, вядомыя ў старажытныя часы ў Сірыі і Месапатаміі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)