ара́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ара́к
Р. ара́ку
Д. ара́ку
В. ара́к
Т. ара́кам
М. ара́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ара́к, -ку м. ара́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ара́к ара́к, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ара́к, ‑у, м.

Моцны спіртны папітак, які гатуюць з соку какосавай, фінікавай пальмы або з рысу.

[Араб. arag — пот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́к

(ар. arag = пот)

моцны спіртны напітак, які гатуюць з соку какосавай, фінікавай пальмы або з рысу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ара́к. Гл. рак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. а́рка а́ркі
Р. а́ркі а́рак
Д. а́рцы а́ркам
В. а́рку а́ркі
Т. а́ркай
а́ркаю		 а́ркамі
М. а́рцы а́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

арка́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

Шэраг аднолькавых па форме і велічыні арак, якія апіраюцца на слупы або калоны і складаюць архітэктурнае цэлае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Шэраг арак аднолькавай велічыні і формы, якія апіраюцца на слупы або калоны.

[Фр. arcade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arak, ~u

м. арак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)