арабі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арабі́зм арабі́змы
Р. арабі́зма арабі́змаў
Д. арабі́зму арабі́змам
В. арабі́зм арабі́змы
Т. арабі́змам арабі́змамі
М. арабі́зме арабі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арабі́зм м., лингв. араби́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арабі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з арабскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРАБІ́ЗМ,

слова, запазычанае з дыялектаў арабскіх народаў і літаратурнай арабскай мовы. Невялікі пласт арабізму вядомы ў старабел. мове 16—17 ст., куды яны трапілі пераважна праз пасрэдніцтва цюркскіх моў у выніку ваен. і эканам. зносін славян з цюркамі: «атлас» (шаўковая тканіна), «мула» (у форме «молла»), «кайданы», «каран», «султан» і інш. Некаторыя арабізмы ўвайшлі ў мовы многіх народаў свету: «алкаголь», «іслам», «мумія», «халіф» і інш. У наш час арабізмы трапляюцца пераважна ў перакладах з арабскай мовы.

А.І.Жураўскі.

т. 1, с. 443

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

арабі́зм

(ад лац. arabicus = арабскі)

слова або выраз, запазычаныя з арабскай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

араби́зм лингв. арабі́зм, -ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панарабі́зм

(ад пан- + арабізм)

палітычная дактрына, якая прапагандуе аб’яднанне ўсіх арабскіх краін і народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)