апі́рышча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апі́рышча
Р. апі́рышча
Д. апі́рышчу
В. апі́рышча
Т. апі́рышчам
М. апі́рышчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апі́рышча, -а, н. (разм.).

Тое, што і апора (у 2 знач.).

Трэба шукаць нейкага а. ў жыцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апі́рышча ср., разг. опо́ра ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апі́рышча, ‑а, н.

Тое, што і апора (у 1, 3 знач.). Сам [Лоўгач] нядаўна блукаў у змрочным карагодзе супярэчлівых думак, вагаўся, шукаў апірышча ў жыцці, каб не апусціцца, каб жыць па-людску. Савіцкі. Думкі пра сына былі цяпер адзіным апірышчам [Антона]. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апі́рышча н гл апора

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыці́нка ’адпачынак’; ’апірышча’; ’прадмет (рэч), які дае адпачынак і апірышча’ (Гарэц.). Да прыціна́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stronghold [ˈstrɒŋhəʊld] n.

1. цытадэ́ль, крэ́пасць

2. цвярды́ня, апі́рышча, апо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bolster​1 [ˈbəʊlstə] n.

1. ва́лік (пад падушку)

2. перан. апі́рышча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

опо́ра ж., в разн. знач. апо́ра, -ры ж., апі́рышча, -шча ср.;

то́чка опо́ры пункт апо́ры;

ста́рший сын — опо́ра семьи́ старэ́йшы сын — апо́ра (апі́рышча) сям’і́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wíderhalt

m -s апі́рышча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)