апяя́ць, апяю́, апяе́ш, апяе́; апяём, апеяце́, апяю́ць; апе́й; апяя́ны; зак., каго-што (высок.).

Тое, што і апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апяя́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апяю́ апяё́м
2-я ас. апяе́ш апеяце́
3-я ас. апяе́ апяю́ць
Прошлы час
м. апяя́ў апяя́лі
ж. апяя́ла
н. апяя́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час апяя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апяя́ць, апяю, апяеш, апяе; апяём, апеяце; зак., каго-што.

Паэт. Уславіць, адлюстраваць у песнях, вершах; апець. Стан твой гібкі, стан дзявочы, апяяў бы звонкім вершам. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апяя́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апяяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)