аптэ́карка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аптэ́карка аптэ́каркі
Р. аптэ́каркі аптэ́карак
Д. аптэ́карцы аптэ́каркам
В. аптэ́карку аптэ́карак
Т. аптэ́каркай
аптэ́каркаю		 аптэ́каркамі
М. аптэ́карцы аптэ́карках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аптэ́карка ж., разг. апте́карша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптэ́карка, ‑і, ж.

Жан. да аптэкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік аптэкі; фармацэўт.

|| ж. аптэ́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аптэ́карскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апте́карша прост.

1. (женщина-аптекарь) аптэ́карка, -кі ж.;

2. (жена аптекаря) аптэ́карыха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)