аптэ́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік аптэкі; фармацэўт.

|| ж. аптэ́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аптэ́карскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аптэ́кар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аптэ́кар аптэ́кары
Р. аптэ́кара аптэ́караў
Д. аптэ́кару аптэ́карам
В. аптэ́кара аптэ́караў
Т. аптэ́карам аптэ́карамі
М. аптэ́кару аптэ́карах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аптэ́кар м. апте́карь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптэ́кар, ‑а, м.

1. Уст. і разм. Работнік аптэкі, які робіць лякарствы; фармацэўт.

2. Уст. Уладальнік аптэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́кар м Apothéker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аптэ́кар

(ст.-польск. aptekarz, ад лац. apothecarius)

тое, што і фармацэўт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апте́карь уст. аптэ́кар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптэ́карка, ‑і, ж.

Жан. да аптэкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

apothecary [əˈpɒθəkəri] n. dated аптэ́кар; фармацэ́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

druggist [ˈdrʌgɪst] n. AmE аптэ́кар; фармацэ́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)