аптымі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аптымі́стка аптымі́сткі
Р. аптымі́сткі аптымі́стак
Д. аптымі́стцы аптымі́сткам
В. аптымі́стку аптымі́стак
Т. аптымі́сткай
аптымі́сткаю		 аптымі́сткамі
М. аптымі́стцы аптымі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аптымі́стка ж. оптими́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптымі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да аптыміст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптымі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, поўны аптымізму; проціл. песіміст.

|| ж. аптымі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оптими́стка аптымі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

optimist [ˈɒptɪmɪst] n. аптымі́ст; аптымі́стка;

an incurable optimist невыле́чны аптымі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

optimist

[ˈɑ:ptɪmɪst]

n.

аптымі́ст -а m., аптымі́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)