аптаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Гандляр, камерсант, які вядзе аптовы гандаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аптаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аптаві́к аптавікі́
Р. аптавіка́ аптавіко́ў
Д. аптавіку́ аптавіка́м
В. аптавіка́ аптавіко́ў
Т. аптавіко́м аптавіка́мі
М. аптавіку́ аптавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аптаві́к, -ка м. оптови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптаві́к, ‑а, м.

Буйны гандляр, які вядзе аптовы гандаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптаві́к м. камерц. Gróßhändler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оптови́к аптаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hurtownik

м. аптавік, гуртавік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Grossíst

m -n, -en апто́вы гандля́р, аптаві́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)