Апрандава́ць ’паважаць’ (гродз., А. П. Цыхун, пісьм. паведамл.). З польск. aprendować ’прызнаваць’ (Вечаркевіч, Słownik) < франц. apprendre ’пазнаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прэ́ндаваць ’паважаць, шанаваць’ (брагін., З нар. сл.; Ян.). Укр. жытом. прэндовать ’прызнаваць’. Гл. апрандаваць (з цяжка вытлумачальным пераносам націску).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)