апраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Тое, што і абпраменіць.

|| незак. апраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апраме́ньванне, -я, н. і апрамяне́нне, -я, н.

Апраменьванне кварцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апраме́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апраме́ню апраме́нім
2-я ас. апраме́ніш апраме́ніце
3-я ас. апраме́ніць апраме́няць
Прошлы час
м. апраме́ніў апраме́нілі
ж. апраме́ніла
н. апраме́ніла
Загадны лад
2-я ас. апраме́нь апраме́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час апраме́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апраме́ніць сов. облучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апраме́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Тое, што і абпраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраме́ніць, апраме́ньваць bestráhlen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

облучи́ть сов. апраме́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абпраме́ніць сов., см. апраме́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апраме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрамяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да апраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраме́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)