Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апраба́цыяж. апроба́ция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апраба́цыя, ‑і, ж.
1. Афіцыйнае ўхваленне, якое выносіцца на падставе выпрабаванняў, праверкі. Апрабацыя навучальных праграм.
2.Спец. Абследаванне гатунковых якасцей пасеваў сельскагаспадарчых культур, парод жывёлы для адбору лепшых з іх. Палявая апрабацыя бульбы.
[Лац. approbatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АПРАБА́ЦЫЯ
(лац. approbatio),
1) афіцыйнае ўхваленне, зацвярджэнне, вынесенае на падставе выпрабавання, праверкі, шырокага абмеркавання.
2) У сельскай гаспадарцы — абследаванне сартавых пасеваў і пладова-ягадных насаджэнняў для вызначэння сапраўднасці сорту, сартавых якасцяў і ўраджайнасці, праверкі выканання правілаў насенняводства. Апрабацыя палявых культур праводзіцца ў полі праз агляд, адбор і аналіз апрабацыйнага матэрыялу. Для кожнай культуры прадугледжана методыка апрабацыі, напр., фаза развіцця раслін у момант апрабацыі, плошча (у га) для адбору снапа, колькасць сцяблоў у снапе і г.д. Палявой апрабацыі падлягаюць усе сартавыя насенныя пасевы. Астатнія сартавыя пасевы рэгіструюць на аснове сартавых дакументаў. Вынікі аналізу запісваюць у акт апрабацыі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апраба́цыяж.
1. Approbatión f -, -en; Genéhmigung f -, -en, Bílligung f -, -en;
2.с.-г. Tésten n -s, Erpróbung f -;
апраба́цыя насе́ння Sáatgutanerkennung f -; Tésten des Sáatguts
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
апраба́цыя
(лац. approbatio)
1) афіцыйнае адабрэнне, вынесенае на падставе выпрабавання, праверкі, шырокага абмеркавання (напр. а. вучэбных праграм);
2) абследаванне гатунковых якасцей сельскагаспадарчых культур для адбору лепшых з іх на насенне (напр. палявая а.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Апраба́цыя1 ’адабрэнне’ (БРС, Нас.), апрабаваць. Рус.апробация, апробировать, укр.апробація, апробувати, польск.aprobata, aprobacja і інш. У рускай з польскай у пачатку XVIII ст. (Шанскі, 1, А, 132). Ст.-бел.апробация (Вясноў, Бел. лекс., 34), апробовати (Гіст. лекс., 111), ст.-укр.апробация з пач. XVII ст. (Цімчанка) запазычана з лацінскай, магчыма, праз польскае пасрэдніцтва (у польскай з лац.арprobatio ў сярэдзіне XVI ст.). Лац. з ad‑probo (probo ’выпрабоўваць; адабраць’); probus ’добры, дабраякасны, чэсны, сціплы’ < *pro‑bho‑s).
Апраба́цыя2 ’праверка’. Этымалагічна тое ж самае, што і апрабацыя1, але семантычна захоўвае сувязь з проба, прабаваць. Магчыма, што гэта значэнне — пазнейшае, калі яно звязваецца з апрабаваць (рус.опро́бовать), а не апроби́ровать, як апрабацыя1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апраба́цыя
(лац. approbatio)
афіцыйнае адабрэнне, вынесенае на падставе праверкі, выпрабавання, шырокага абмеркавання (напр. а. новага метаду).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Апрабацыя палявая 1/393
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)